ارزیابی بهینه بودن ساختاروکارکرد فضاهای عمومی شهری از دیدگاه شهروندان- بانوان ‏(مطالعه موردی پارک بانوان ابهر)‏

امروزه فضاهای عمومی شهری ، جایگاه با اهمیتی در برنامه های توسعه شهری یافته اند. این امرحاکی از تأثیر ‏این فضاها در تقویت وجهه فرهنگی- اجتماعی شهر و در نتیجه تولید سرمایه های اجتماعی است. فضای‎ ‎شهری‎ ‎به‎ ‎ترکیبی‎ ‎اطلاق میشودکه‎ ‎از‎ ‎فعالیتها،‎ ‎بناهای‎ ‎مختلف‎ ‎فرهنگی،‎ ‎اجتماعی،‎ ‎اداری،‎ ‎تجاری‎ ‎ومانندآن‎ ‎وعناصر‎ ‎اجزای ‏شهری‎ ‎به‎ ‎صورتی‎ ‎آراسته،‎ ‎هماهنگ‎ ‎و‎ ‎واجد‎ ‎نظم‎ ‎و‎ ‎زیبایی‎ ‎و‎ ‎بالطبع‎ ‎با‎ ‎ارزشهای‎ ‎بصری‎ ‎تشکیل‎ ‎میگردد‎ ‎و از‎ ‎نظر‎ ‎فیزیکی‎ ‎دارای‎ ‎بدنه ای‎ ‎محصورکننده‎ ‎میباشد‎. ‎به عبارتی،‎ ‎فضای‎ ‎شهری‎ ‎جزئی‎ ‎از‎ ‎یک‎ ‎شهر‎ ‎است‎ ‎که به عنوان‎ ‎عرصه‎ ‎عمومی،‎ ‎تجلیگاه‎ ‎فعالیتهای‎ ‎شهری‎ ‎است.‏ ‏ از آنجا که ساکنان شهرها در استفاده از این فضاها حقوق برابر دارند، لذا ایجاد فضاهایی مناسب و بهینه برای ‏تمامی گروه های سنی و جنسی و به ویژه گروه های آسیب پذیر نظیر کودکان، زنان، سالخوردگان و ناتوانان ‏جسمی، بخشی از وظایف برنامه های توسعه شهری قلمدادوازاهمیت بالای برخوردار می باشد. مطالعات ‏گسترده جهانی نشان می دهد ایجاد چنین فضاهایی در شهر جدای از ایجاد کنش اجتماعی، از حاشیه نشین ‏شدن گروه های خاص در استفاده از فضاهای عمومی شهر کاسته و زمینه را جهت تعامل اجتماعی و بازتولید ‏فرهنگ اجتماعی شهر فراهم خواهد کرد. در این پایان نامه با تأکید بر ضرورت حضور موثر گروه های اجتماعی ‏خاص، تلاش شد با ارزیابی فضا های عمومی شهری (شهر ابهر) ساختار وکارکرد بهینه بودن فضاهای عمومی ‏شهری از دیدگاه شهروندان گروه های خاص اجتماعی جهت حضور زنان مورد بررسی قرار گیرد. روش بررسی ‏بر طراحی پرسشنامه، مصاحبه عمیق برای تدوین پرسشنامه ها و در نهایت تحلیل آماری داده ها استوار بود. ‏سنجش تأثیرگذاری فضاهای عمومی شهری بر میزان اجتماعی شدن و تقویت مشارکت اجتماعی زنان از جمله ‏موارد مورد بررسی در این پایان نامه است که پس از انجام تحلیل های آماری مناسب (ضریب هم بستگی ‏اسپیرمن پیرسون ومقایسه میانگین ها‎(t-test)‎‏ و(‏‎(f-test‏ ورگرسیون گام به گام)به بررسی رابطه بین متغیرهای ‏مستقل ووابسته پرداخته شد.نتایج نشان داد که بین شاخص های تعریف شده ومیزان بهینه بودن رابطه مثبت ‏وخطی وجود دارد.‏